Spaarblog

Wie een volkstuintje heeft of vrienden met een tuintje kent het verschijnsel: ergens half augustus komen de vrienden verdacht vaak langs met armen vol courgettes. Als de courgettesoep, de courgettes uit de oven, de gewokte courgette en de courgette-weet-ik-wat je de neus uitkomen kun je altijd nog courgette zoetzuur maken. Jarenlang houdbaar en makkelijk te maken, en je kunt er zelfs die enorme monstercougettes voor gebruiken.

Je hebt nodig:
1 kg courgette
2 grote uiten, gesnipperd
3 eetl. zout
5 dl ijskoud water

Snijd de courgettes in de lengte door, verwijder de zaadlijsten. Snij de courgette in kleine blokjes. Doe alles in een grote kom en laat 3 uur in de koelkast staan.

Na 3 uur giet je het water af. Doe de courgette in een pan en voeg toe:
5 dl azijn
250 gr suiker
2 theel. kurkuma
1 theel. dille
1 eetl. mosterdzaad
1 rode of gele paprika in kleine blokjes voor de kleur

Breng het geheel aan de kook en laat 2 minuten doorkoken. Doe het zoetzuur heet in schone potten met een schroefdeksel. Minimaal een week laten staan voor gebruik. Lekker bij de nasi, de macaroni en bij de boerenkool.

Ellen

Mijn vader had een rijtje sperziebonen en een rijtje snijbonen geplant, maar de sperziebonen kwamen niet op. Hij zaaide dus opnieuw sperziebonen en die groeiden goed. Alleen bleken het geen sperziebonen maar snijbonen te zijn: hij had zich in het zakje vergist. Nu hadden ze dus twee rijen met snijbonen. Mijn moeder is dol op snijboontjes, maar mijn vader geeft er niet zoveel om. De vriezer zat al stampvol met snijbonen en de gedachte aan nog meer snijbonen stemde mijn vader niet erg vrolijk. Of ik misschien wat snijboontjes wilde? Nou en of!

Ik heb een een paar teilen vol met snijbonen bij mijn ouders thuis geplukt, gemalen, en geweckt. Dat wordt flink snijbonen eten deze winter, ik heb 12 literpotten mee naar huis genomen. Tot grote vreugde van mijn vader, die nu 12 keer minder snijbonen hoeft te eten.

Ellen

Een blikje tomatenpuree van 7 cent is enorm veelzijdig. Ik heb er altijd een flink aantal van in huis.
Van een paar blikjes tomatenpuree maak je met een liter water, wat zout en kruiden een heerlijke tomatensoep. Ik doe er altijd oregano in, en wat gebroken spaghetti als vermicelli. Je kunt ook een bouillonblokje gebruiken als je niet zelf wilt kruiden.

Een blikje tomatenpuree met wat rul gebraden gehakt, een fijngesneden ui en italiaanse kruiden is de basis voor een macaronischotel. Met elleboogjesmacaroni erdoor ben je al klaar. Eventueel voeg je nog wat geraspte kaas toe, fijngesneden prei of andere groente.

Tomatenpuree kan als smaakmaker door wat bleekjes uitgevallen gerechten; soep of stoofpot, door een bonenschotel of linzengerecht. Tomatenpuree is bij mij de basis voor tortilla-vulling, samen met ui, knoflook, mexicaanse kruiden en naar wens vlees of bonen.

Een blikje tomatenpuree is klein en gemakkelijk te bewaren, het is jarenlang houdbaar en veelzijdig, en dat voor maar 7 cent!

Ellen

Sinds een paar weken zijn onze kinderen verzot op die fruitrepen met appel. Ze willen het liefst elke dag zo’n reep mee naar school. Vanmorgen herinnerde ik me opeens dat ik wel eens zelf appelrepen heb gemaakt die ook erg lekker waren. Eens kijken of de kinderen die misschien ook mee naar school willen. Het recept komt uit de Tightwad Gazette, en er wordt bij vermeld dat dit recept stamt uit de Grote Depressie. Laat je door die wetenschap niet afschrikken, dit zijn heerlijke repen waar niets depressiefs aan is, ze zijn alleen wel spotgoedkoop.

Ik heb een dubbele portie gemaakt, genoeg voor twee cakevormen of een ovenschaal. Daarvoor heb je nodig:

180 gr havermout
300 gr bloem
160 gr boter
1 th zout
1 th kaneel
3 appels in kleine stukjes gesneden
paar eetlepels suiker

Maak van de eerste vijf ingrediënten een kruimelig deeg. Doe de helft van het deeg in de vormen en druk het met de bolle kant van een lepel goed aan. Doe dan de appelstukjes met een paar lepels suiker er in, bedek alles met de tweede helft van het deeg. Druk het nogmaals goed aan. 35 minuten bakken op 180 graden, helemaal af laten koelen in de vorm en dan in repen snijden.

Ellen

Dat je voor gesneden groente meer moet betalen dan ongesneden groente, zal niemand verbazen. Ik vond toevallig dit logje over de kosten van gesneden groente. Goed, het is inderdaad duurder, maar je zou kunnen vinden dat groente snijden vervelend is en dat je er wel geld voor over hebt om dat niet te hoeven doen.

Zelf snijden is helemaal niet zo vervelend als het lijkt. Je moet alleen weten hoe je het moet doen. Als ik bij mensen in de keuken sta en help met koken, moet ik soms bijna huilen van wat ik in mijn handen gedrukt krijg als snijgereedschap. Echt veel verstand heb ik er niet van als hobbykok, dus zo veeleisend ben ik nu ook weer niet. Ik heb al heel wat voorbij zien komen, zoals bijvoorbeeld een bot broodmes en een glazen snijplank om een uitje te snipperen… Ik snap wel dat mensen dan liever gesneden groente kopen.

Zeker als je van koken houdt is het echt de moeite om te investeren in goede messen en een goede plank. Het leren van goede snijtechnieken is ook een aanrader. Veel sneller snijden, geen pleisters meer nodig en meer keukenplezier. Goede messen hoeven niet per se duur te zijn, maar het model is wel belangrijk. Daarnaast doe je jezelf echt een plezier door je messen regelmatig goed te (laten) slijpen. En verder is het een kwestie van youtube filmpjes kijken en veel oefenen…

Zie hier een impressie van de basis van goed snijden en doe het dan gewoon weer zelf.

Arthur

Ik ben dol op tortillachips met dipsaus. Die dipsaus uit een potje is behoorlijk duur terwijl de ingrediënten spotgoedkoop zijn: tomaten, paprika, ui en kruiden. Sinds een paar jaar maak ik mijn salsasaus zelf, ik maak de hoeveelheid van ongeveer drie potjes saus tegelijk en dat bewaar ik in de vriezer.

Ooit heb ik in een optimistische bui twee dozen met kleine weckpotjes gekocht. Ik was van plan om er babyvoeding in te gaan bewaren, maar het wecken was best lastig in een gewone pan. Bovendien at de baby alles zo snel op dat er toch niet tegenaan de wecken viel, het was veel gemakkelijker om de prakjes in te vriezen. De weckpotjes stonden jaren werkloos in de schuur. Maar nu niet meer!

Gisteren heb ik een grote pan vol met salsasaus gemaakt. Ik heb een paar blikken gepelde tomaten, wat blikjes tomatenpuree, een paar uien en zes paprika’s in gedaan. Verder peper en zout, een beetje suiker, chilipoeder en paprikapoeder. En toen mocht de weckketel voor het eerst aan. Het viel me tegen hoe lang het duurt voordat het water in zo’n grote ketel op temperatuur is. Ik had de ketel in de schuur gezet en dat was maar goed ook, er kwam behoorlijk wat stoom van de ketel af. Het leek wel een sauna.

En vanzelfsprekend ben ik apetrots op het resultaat, 24 potjes met salsasaus!

Ellen

Geïnspireerd door de verhalen en prachtige foto’s van Teunie ga ik ook wecken. Ik heb een tijdje geleden al uitgerekend dat je met wecken veel voordeliger uit bent dan met een extra vriezer. En nu is het dan zover: ik heb een elektrische weckketel gekocht met weckpotten, klemmen en andere benodigdheden. Een ouder echtpaar verkocht alles via internet en afgelopen weekend heb ik de ketel en dozen vol met weckpotten opgehaald. Ik heb wel nieuwe rubber ringen gekocht, want die waren al erg oud. De schuur staat behoorlijk vol met al die weckpotten, volgens de verkopers waren het er ongeveer honderd, maar wij kwamen op 270 potten (!).

Ik heb voor de ketel en de potten 85 euro betaald, en daar komt pakweg een tientje bovenop aan rubber ringen. Voor dat geld kan ik jarenlang wecken.

Ellen

Jongste dochter (10) had nog een chocolade paashaas liggen waar ze geen zin meer in had. Omdat ze erg van kokkerellen houdt stelde ik voor om de chocolade om te smelten en er bonbons van te maken. Dat leek haar wel wat. Vanmiddag gingen jongste dochter en ik aan de slag in de keuken.

Eerst maakte ik de vulling voor de bonbons: crème-au-beurre. Ik had het recept van een workshop bonbons maken die ik een paar jaar geleden heb gevolgd. Toen de crème in de koelkast stond om op te stijven brak jongste dochter de paashaas in kleine stukjes en smolten we de chocolade. Maar toen we het eerste stukje van de crème in de chocolade doopten smolt de crème, er kwam een drupje water in de chocolade en de mooie zachte chocolade veranderde in een dikke klont. Daar ging mijn leuke idee. Hoe kan het ook dat een recept voor bonbonvulling water bevat?! Ik had natuurlijk al nattigheid moeten voelen. Wat nu?
‘Dan maken we er toch brownies van’ zei de kleine wijsneus, die zich nog goed herinnerde hoe haar broer een keer brownies heeft gebakken met hagelslag. Goed dan. We mikten alle bonbonvulling bij de chocolade in de kom en jongste dochter roerde tot ze een lamme arm en een gladde massa had, ik deed er wat bloem en bakpoeder bij en jongste dochter zette de schaal glunderend in de oven.

Het resultaat was een kleffe bruine zompige cake. Maar de kleine kok vond het lekker en daar ging het om.

Ellen