Bijbaantjes
Onze kinderen werken alledrie. Mijn zoon van 15 koopt kapotte Apple computers en maakt van twee kapotte weer één werkende computer. De computer - en de nog werkende onderdelen die hij overhoudt - verkoopt hij vervolgens op Marktplaats. Mijn dochter van 13 past op bij een gezin in de buurt en de jongste (bijna 11) heeft net haar eigen bedrijf gestart: haakbandjes. Ze haakt armbandjes en enkelbandjes van gekleurde katoen en verkoopt ze voor 1 cent per steek. Ze heeft daarmee een ware trend gezet op school, er zijn al meiden die een hele arm vol gekleurde bandjes hebben gekocht en jongste dochter heeft al meer dan 10 euro verdiend met haar haakbandjes.
Toen mijn schoonmoeder eens aan oudste zoon voorstelde dat hij ook een ‘echt’ bijbaantje kon nemen, een folderwijk of vakken vullen, keek hij haar verbaasd aan. Elke week werken, met een baas, en dat voor die luizige 2,66 euro per uur? Hij piekert er niet over. Ik ben bang dat het met onze dochters al niet anders zal zijn. Middelste dochter verdient meer per uur met oppassen dan ze in de supermarkt kan verdienen, en dan kan ze ondertussen ook nog haar huiswerk maken. Jongste dochter is bepaald niet het type dat gemakkelijk orders aanneemt van een blaffende manager (hoezo, dat kind lijkt op haar moeder?), dat wordt helemaal niks met ‘echte’ bijbaantjes vrees ik.
Ik vind het niet erg. Ze zijn heel bewust bezig met geld en de verhouding tussen arbeidsinspanning en geld. Ze leren alledrie om afspraken na te komen, ze hebben rechtstreeks te maken met hun klanten. Laat die kinders maar schuiven.
Ellen
2 juli, 2010 at 08:29
Leuk! Ondernemers in de dop!
2 juli, 2010 at 08:55
Onze dochter van 11 is haar eigen kaarten-business begonnen. Ze maakt 3D kaarten en verkoopt ze aan familie, kennissen en vrienden. Ze is heel enthousiast en verkoopt ook leuk. Ook zij is totaal niet het type dat later voor een baas moet gaan werken, ze prutst het liefst zelf wat in haar eentje.
2 juli, 2010 at 11:25
Ah! Wat is dat leuk om te lezen.. Ik herken mezelf in bovenstaande! En allermooiste wat ze leren: zelfstandigheid. Want als je iets wilt, zal je het toch zelf moeten doen.. Zelf kom ik uit een ondernemersfamilie, van keukenzaken tot kapsalons en toen ik zo’n 14 jaar was (zo’n 10 jaar geleden) ben ik gaan schoonmaken in alle familiebedrijven! En ik had meer te besteden dan mijn vriendjes en vriendinnetjes destijds..
Want: wil je iets leuks of extra’s doen? Dan heb je geld nodig en geld groeit niet aan de boom, daar moet arbeid voor verricht worden. En die arbeid zal niet vóór je worden gedaan! Heerlijk om te lezen dat je kinderen dit zo doen!
2 juli, 2010 at 22:15
Mijn dochter van 13 heeft een echt vakantiebaantje bij een supermarkt en hoewel het uurloon inderdaad laag is, ervaart ze hoe het is om “onder een baas” te werken. Goed voor de vorming van jonge mensen: vreemde ogen dwingen. Daarnaast werkt ze met collega’s, volgt de bedrijfsprotocollen en leert ze een paar uur werken vol te houden omdat dat nu eenmaal is afgesproken.
Ik merk dat heel veel jongeren direct veel willen verdienen. En ik ben zo “dom” om een laagbetaalde baan als leerkracht te hebben mijn leven lang….wie geeft anders de kinderen les van al die veelverdieners? Als ik geschiedenisles geef dan ben ik altijd zo dol op het onderwerp “de gilden”. Eer je jezelf meester kon noemen als smid, bakker of kleermaker…..Zo ben ik ook gegroeid in mijn vak waar ik weliswaar niet veel salaris voor krijg maar wel trots op ben!
4 juli, 2010 at 11:04
Toen mijn kid,s nog thuis woonde liet ik ze altijd vrij in het hebben van baantjes. Want als je ze gaat dwingen word het toch niks. Mijn dochter ging al op veertien jarige leeftijd de horeca in en vond dit heleemaal geweldig. Mijn zoon kwam op dertienjarige leeftijd bij een groenten boer terecht. Hij begon met uien schillen, en mocht langzaam steeds meer in de winkel doen. Hij heeft het hier acht jaar uitgehouden. Tot hij aan het echte leven (baan)begon. Ze mochten het geld wat ze verdiende dan ook naar eigen inzicht beseden. Sms ging dat goed ,soms ook niet. Maar ook hier hebben zij vvan geleerd
4 juli, 2010 at 20:54
Stoere, ondernemende kinderen heb jij zeg! Ze kennen hun talenten.
De mijn brengen folders rond!
7 juli, 2010 at 13:42
Ik ben het ook wel met juf Hetty eens. Een ‘eigen bedrijfje’ op dit niveau kan niet echt sneuvelen, maar in het echte leven is het zo makkelijk nog niet. Niks mis mee om onder een baas te werken, ook dat is leerzaam en ook niet zo slecht verdienend als ik die zelfstandig-ondernemer-blogs weleens lees.
8 juli, 2010 at 04:30
Heerlijk om te lezen dat je kids al zo ondernemend zijn. Ervaring daar gaat het om in het leven en of dit nu “als zelfstandige is” of onder een “baas” het gaat er volgens mij vooral om dat ze ervaren dat je je moet inzetten /werkverrichten / je aan afspraken moet houden om aan een budget te komen. En dat voor niets de zon alleen opgaat.
En als je dat heel toevallig kan doen met dingen die jij toevallig heel leuk vindt of goed kan dan is het zeker altijd een win/win situatie.
Hou je het ook het langste vol, ook dadelijk “als ze groot zijn” in het echte werkzame leven.
Groetjes uit Den Haag.
12 juli, 2010 at 11:57
Ik vind het heel innovatief. Zeker van je jongste, die nog maar 11 is.